Over verlichting…

The more light you allow within you, the brighter the world you live in will be.

– Shakti Gawain

 

Verlichting is waar we naar streven.  Of niet?

En wat houdt dat eigenlijk in.  Verlichting?  Als we het licht aan doen, zien we meer.  Als er licht is, vallen er schaduwen.  Er is licht en er is duisternis.  En het is er altijd allemaal, ook tegelijk.  Dus wat verlangen we dan van verlichting?

Ik hoorde een keertje dat het een illusie is om verlicht te raken in dit leven.  Omdat we in principe allemaal 1 zijn, allemaal onderdeel zijn van iets groter, zouden we allemaal verlicht moeten zijn om ultieme verlichting te kunnen verwezenlijken.  En eigenlijk is dat wel zo…  Elke druppel in de oceaan zou verlicht moeten worden om een volledig verlichte oceaan te verkrijgen.  En ja, dit resoneert wel voor me.  Maar het is ook allemaal perceptie.

Want wat is verlichting?

Wat voor de ene verlichting betekent, betekent dat niet per se hetzelfde voor de ander.  Ook weer tegenstrijdig eigenlijk, want ook al zijn we allemaal 1 en een onderdeel van een groter geheel, niettemin is ieder uniek en heeft een eigen kijk op de zaken.  Op alle zaken, op werkelijk alles.  Ieder van ons denkt anders, voelt anders, reageert anders…  Ik moet toegeven dat het voor mij nog een vrij recent gegeven is dat ik mij hier volledig bewust van mocht worden; ook al maken we exact hetzelfde mee kunnen we niet begrijpen wat dit voor de ander betekende, wat dit voor de ander gedaan heeft.

Dat gezegd zijnde, wil ik wel graag vertellen over wat voor mij verlichting inhoudt.

Het durven binnenlaten van het licht

Het begint voor mij heel simpel daarmee.  Het durven binnenlaten van het licht.  Het durven barsten maken in overtuigingen, van welke aard dan ook, barsten maken in emoties, welke dan ook, barsten maken in overlevingsmechanismen, welke dan ook.  Door die barsten, door het loslaten en durven spiegelen, kan er licht naar binnen stromen.  Kan het licht op het duister vallen en kunnen er zowel bewuste als onbewuste zaken het licht zien.  Dit is niet altijd prettig.  Zeker als je stukken in jezelf gaat aanraken die je ooit diep begraven hebt om nooit meer boven te halen.  En die hebben we allemaal of we dat nu beseffen of niet.  Of we dat nu willen of niet 🙂

En het vraagt vaak wel om moed om dit licht binnen te durven laten, want misschien voelt het wel lekker veilig om sommige stukken in het duister te laten.

En dat is nog maar het begin…

Het binnenlaten van het licht is nog maar het begin.  Uiteraard.  Het zou nogal makkelijk zijn als dat alles was wat we te doen hadden.  Is het niet?  Soms zouden we dat wel willen.  Maar eens je de weg bewandelt in het toelaten van het licht breek je door zoveel meer en is er geen stoppen meer aan.  Het pad naar “verlichting” is een voortdurend fenomeen wat je te pas en te onpas meevoert naar hoge pieken en diepe dalen.  Naar stukken in jezelf die je niet wist dat die er zaten, maar ook naar erg mooie plekken en veel gelukzalige momenten.  Naar overvloed en vertrouwen en naar in flow kunnen gaan leven.

Dat is wat verlichting is!

Het is geen einddoel om naar te streven.  Het is een manier van leven.  Het toestaan van dieper bewustzijn en licht werpen op stukken waardoor je in bepaalde patronen of overtuigingen bent beland.  Van zaken die je in je onbewuste programmering hebt opgeslagen en daar stukken in gaat herschrijven.  En door dit voor jezelf te doen, merk je dat dit ook je uiterlijke wereld mag aanraken.

Verbeter de wereld, begin bij jezelf!

 

Dit is een gezegde waarmee ik opgegroeid ben.  Een gezegde wat regelmatig herhaald werd, maar wat ik niet mocht doorvoelen.  Het gedrag wat ik in mijn opvoeding als voorbeeld kreeg, linkte ook niet naar dit gezegde.  Maar op een gegeven moment mocht ik het licht hierin zien.  Want zo simpel is het effectief!

Aan de andere kant…

Door licht te werpen en barsten te creëren, krijgen we een kijk op de duistere stukken.  Worden sommige zelfs letterlijk in de schijnwerpers gezet.  En aan de andere kant van die duisternis, door die in de ogen te durven kijken en erdoor te gaan, staat verlichting op je te wachten.  Gehele verlichting?  Eeuwigdurende verlichting?  Het einde van alle leed?  Nee, daarvoor zijn we niet hier op aarde.  We leven een menselijk leven en kozen ervoor om deze ervaring aan te gaan.  Maar voor mij voelt het wel zo dat telkens ik door een proces mag gaan, diepliggende zaken in het licht kan zetten, ik telkens weer een extra dimensie van verlichting mag ontvangen.  Het maakt me innerlijk meer vredig, ik doorzie beter hoe het allemaal in elkaar zit en het geeft me een gevoel van telkens weer dichter bij mezelf te komen.  En dat is wat verlichting voor mij is, wat het voor mij doet.

Geen einddoel

Daar geloof ik dus steevast in, dat verlichting geen einddoel op zich is!  Want allicht herken je het wel dat je op een gegeven moment het gevoel hebt dat je het allemaal door hebt, het allemaal ziet en weet, het allemaal begrijpt en belichaamt.  Om dan na een paar weken, maanden of jaren terug te kijken en te beseffen; “Toen?  Toen wist ik er absoluut nog niks van!”.  Dus in plaats van streven naar een einddoel vier ik elke vorm van verlichting die ik mag ontvangen.  Elke vorm, groot of klein is een zegen.  En ik kijk geregeld terug naar van waar ik kom.  Ik kijk terug naar hoe mijn leven eruit zag en hoe het er nu uitziet.  Ik kijk terug en vier.  Ik ben trots en fier.  En alleen dat al is pure verlichting!

Het rimpeleffect

Daar draait het allemaal om.  Want als jij voor elke vorm van verlichting openstaat zonder telkens weer dieper te willen en moeten graven, zonder telkens meer te willen en het gewoon te ontvangen, erop te vertrouwen en te flowen, dan leer je echte rijkdom, overvloed en tevredenheid kennen.  En als jij dit in jezelf ervaart, toont zich dat ook in je omgeving.  Breng je dit over bij anderen.  Just trust the process!

 

Wat betekent voor jou verlichting?  Wat voel jij erbij?  Deel het in de comments!